IKONA MADONNY SUSKIEJ W NOWYM KOŚCIELE

W najbliższych dniach będziemy przeżywać rocznicę poświęcenia nowego kościoła w Suchej Beskidzkiej. Uroczystość miała miejsce 10 maja 1908 roku, a przewodniczył ks. Marceli Narcyz Klimkiewicz, dziekan i proboszcz w Tarnowie Dolnej, wydelegowany przez Książęco Biskupi Konsystorz w Krakowie. Świątynia powstała według projektu Teodora Talowskiego w latach 1899-1908. Reprezentuje styl eklektyczny, w którym połączono ze sobą charakterystyczne cechy budowli gotyckich i romańskich.

Wchodząc do świątyni, warto zwrócić uwagę na znajdującą się w obejściu kościoła, za ołtarzem głównym, ikonę Matki Boskiej i Dzieciątka.

Przez lata dzieło było błędnie datowane na koniec XIX wieku, jednak w wyniku badań nad obrazem (przeprowadzonych w 2018 roku na krakowskiej ASP) okazało się, że jest to ikona pochodząca z przełomu XVI i XVII wieku.

Obraz zaliczany jest do grona Madonn w typie Hodegetrii. Maryja prawą dłonią wskazuje na Jezusa. Z jednej strony może on wskazywać na służebną postawę Matki Boskiej, która prezentuje Jezusowi zgromadzony przed obrazem wierny lud. Jednakże może to być również gest prezentacji Jezusa i wskazywanie ludziom Syna Bożego.

Prawdopodobnie w I poł. XVII wieku, postaciom na malowidle domalowano ozdobne korony (tzw. korony władysławowskie). Zabieg ten wiązał się z kultem maryjnym na naszych ziemiach oraz podkreśleniem królewskiego charakteru Matki Boskiej jako Królowej Polski. Praktyka ta była często stosowana po tym, jak król Władysława IV Waza, ufundował ozdobne korony w 1635 roku Matce Boskiej Częstochowskiej.

Na malowidło nałożone było lustro, a na nim drewniana, pozłacana sukienka nawiązująca stylistycznie do wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej. Ufundowana w 1888 roku przez  ówczesnego kościelnego tutejszej parafii Józefa Bańdurę. Świadczy o tym podpis darczyńcy i odręcznie zapisany rok fundacji na odwrocie sukienki. Uważa się, iż mężczyzna ofiarował Maryi sukienkę jako wotum dziękczynne po odbytej do Rzymu pielgrzymce.

Obraz trafił do suskiego kościoła prawdopodobnie w wyniku sprowadzenia przez Piotra Komorowskiego Kanoników Regularnych Laterańskich z kościoła Bożego Ciała na Kazimierzu w Krakowie, którzy mieli sprawować posługę w starym kościele. Na początku prezentowany był w ołtarzu starego kościoła otoczony wotami, a pod koniec lat 70. XX wieku przeniesiono go do nowej świątyni.