Bucałki

Marian Bucała był urodzonym w Suchej Beskidzkiej wybitnym rzeźbiarzem, gawędziarzem i pisarzem ludowym.  Zafascynowany był twórczością beskidzkiego świątkarza Jędrzeja Wowry i od 1969 roku tworzył własny styl zwany „bucałkami”, którego podstawową cechą jest wykorzystanie samorodnego, naturalnego kształtu drewna brzozowego z zachowaniem części kory i naturalnych deformacji.

Jak sam powiedział:

„Tak, po tej wystawie nieudanej w Krakowie, wymyśliłem coś takiego. Trzeba szukać takiego chorego drzewa w lesie, zobaczyć w nim postać i wstawić jej twarz, wykształciłem swój taki wizerunek. Te figurki są smętne, ale one mi niesamowicie przypominają tamtych ludzi. I jak ja już miałem swoją własną wystawę, przyjechał taki jeden profesor i od razu kupił dziesięć sztuk. Więc to był taki azyl, że ja to mogę robić, to się podoba. Ta samorodność wyszukana przez ze mnie to jest coś, co ja umiem, plus ta twarz dorobiona. Ale trzeba tak długo chodzić po lesie… Jednego dziadka albo dwa znalazłem na jednej górze, tam zaś babkę – patrzę - siedzi na brzózce i się pytam: co tu siedzisz? Zmarzniesz! I wrzuciłem ją do plecaka i poszliśmy…”.

Twórczość Mariana Bucały jest inspiracją dla wielu współczesnych artystów, którzy chętnie czerpią z artystycznej spuścizny rzeźbiarza.

Fot. MMSB.