Jarmark suski

18 maja 1785 roku zostały przywrócone w Suchej jarmarki, które zlikwidowano po zajęciu Galicji przez Austrię.

W XVIII wieku osadom nadawano przywileje jarmarczne, które ściśle określały liczbę dni targowych oraz wyznaczały miejsca do prowadzenia handlu. Zazwyczaj miejscowości mogły organizować w ciągu roku tylko kilka jarmarków, natomiast Sucha uzyskała pozwolenie na organizowanie aż 12 jarmarków w ciągu roku.

21 maja 1742 roku, za sprawą Anny Wielopolskiej, Sucha otrzymała od króla polskiego Augusta III osiem przywilejów jarmarcznych, które organizowano w konkretne daty:

• W drugą niedzielę po Nowym Roku
• W uroczystość Zwiastowania Pańskiego (25 marca)
• W trzecią niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego
• W Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny (2 czerwca)
• W dzień św. Marii Magdaleny (22 lipca)
• W dzień św. Augustyna (28 sierpnia)
• W dzień św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza (28 października)
• W dzień św. Jana Ewangelisty (27 grudnia)

Następnie, 11 lutego 1761 roku, król polski August III zezwolił na organizację kolejnych czterech jarmarków w Suchej:

• W niedzielę Zapustną (niedzielę przed Środą Popielcową),
•  W niedzielę po św. Wojciechu (23 kwietnia),
•  W dzień św. Marcina (11 listopada),
•  W Boże Narodzenie.

Gdy Sucha znalazła się w obszarze zaboru austriackiego, jarmarki zostały zlikwidowane. Dopiero 18 maja 1785 roku je przywrócono, a w 1797 roku cesarz Franciszek II oficjalnie zatwierdził suskie przywileje targowe.

Tradycja jarmarków przetrwała w Suchej do obecnych czasów. Co wtorek, do dnia dzisiejszego, na placu targowym w Suchej Beskidzkiej gromadzą się handlarze.

Fot. Archiwum Akt Dawnych w Warszawie.