Rocznica śmierci ppłk. Tadeusza Semika

27-go listopada obchodzimy 44 rocznicę śmierci pochodzącego z Suchej Beskidzkiej ppłk. Tadeusza Semika.

Kształcił się w Ludowej Szkole Powszechnej w Suchej, w Państwowym Gimnazjum w Krakowie (Podgórze), a następnie w Wadowicach. Po uzyskaniu dyplomu szkoły średniej w 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego. Działając w szeregach 12 Pułku Piechoty walczył m.in. w wojnie polsko-bolszewickiej.  Jako podporucznik służył w 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie, następnie pełnił służbę w Batalionie Manewrowym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, walczył w 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie (lata 1931-1935). W 1934 roku otrzymał tytuł kapitana. Od 1939 roku, po ukończeniu kursu dowódcy batalionu skierowano go do 1 Brygady Górskiej. W czasie Kampanii Wrześniowej 1939 roku, stoczył walkę pod Węgierską Górką znaną jako „Westerplatte Południa”.  

30 sierpnia wyruszył tam z Makowa Podhalańskiego na czele oddziału składającego się z 3 oficerów oraz 44 podoficerów i szeregowców. Fort zaata­kowany przez Niemców poddał się po 16 godzinach walki 3 września.

Jak pisze J. A. Rogowski: „Dowódca brygady płk J. Gładyk postawił, kpt. T. Semikowi zadanie zorganizowania obrony rubieży rzeki Soły pod Węgierską Górką. Kampania w sile 69 ludzi obsadziła cztery schrony bojowe i w dniach 1 - 3 września 1939 roku toczyła bardzo ciężkie walki z pierwszorzutowymi pododdziałami 7 hitlerowskiej dywizji piechoty, przyczyniając się do znacznego opóźnienia marszu kolumn niemieckich na południowe skrzydło Armii „Kraków”. Po 16 godzinach obrony 3 września 1939 roku, ranny kpt. Semik dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do 29 stycznia 1945 roku.

W maju 1945 roku, Tadeusz Semik wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, w którym objął dowództwo nad 46 Pułkiem Piechoty 13 Dywizji Piechoty w Katowicach. W listopadzie 1945 roku pełnił dowództwo nad 48 Komendą Odcinka Prudnik, a następnie jako major udzielał się Katowickim Oddziale WOP nr 10.

Ppłk. Tadeusz Semik w czasie walk wykazał się ogromną odwagą oraz umiejętnościami strzeleckimi. Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Orderem Virtuti Militari, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz Odznaką Grunwaldzką. W 1948 roku przeniesiono go do rezerwy, a w 1964 roku mianowano go podpułkownikiem, w uznaniu za dotychczasowe zasługi. Działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Towarzystwie Miłośników Ziemi Suskiej oraz Związku Harcerstwa Polskiego.

Ostatnie lata swojego życia Tadeusz Semik spędził w Suchej Beskidzkiej, mieszkając na os. Beskidzkim.

Pamięć o podpułkowniku w mieście nadal jest podtrzymywana. W dniu 23 października 1982 roku jego imię otrzymał ówczesny Szczep ZHP przy Szkole Podstawo­wej nr 1. Jego imieniem nazwano także jedną z suskich ulic w centrum miasta, przy której znajdują się obecnie dwie szkoły oraz kompleks sportowy „Orlik”.

Fot. 1-2. Archiwum MMSB.

Fot. 3. Nagrobek Tadeusza Semika na suskim cmentarzu parafialnym.